وان شناسان بر اين باورند که فرزند پروري هنري است که نياز به خلاقيت، صرف انرژي، زمان و هزينه دارد. بخش عمده اي از اين انرژي صرف برنامه ريزي و مديريت اوقات فراغت فرزندان مي شود. البته نتيجه کار هميشه رضايت بخش نيست، چراکه بسياري از والدين در تامين شرايطي مناسب براي پر کردن اوقات فراغت کودک يا نوجوان شان، بخصوص در تعطيلات نوروزي به علايق و نيازهاي فرزندشان توجه نمي کنند.
وقتي برنامه ريزي براي اوقات فراغت فرزندان، متناسب با نيازهاي روحي و جسمي آنها صورت نمي گيرد، کودکان و نوجوانان تصور مي کنند که بيشتر وقت شان را بايد براي تماشاي تلويزيون و بازي هاي کامپيوتري که بيشترشان هم خشونت آميزند، صرف کنند؛ در حالي که ضايعه ناشي از تماشاي کارتون ها يا انجام بازي هاي خشن، کمتر از خشونت هاي اجتماعي نيست.
علت گرايش کودکان و نوجوانان به بازي هاي کامپيوتري يا کارتون هاي خشن، شدن حس هيجان و رقابت خواهي است که در قالب اين نوع برنامه ها نهفته است و از نيازهاي روحي اين مقاطع سني محسوب مي شود.
روان شناسان تاکيد مي کنند اين درست است که بچه هاي امروز با توجه به آپارتمان نشيني بيش از پيش به فعاليت هاي ورزشي نياز دارند، چراکه ورزش غير از آن که نوعي فعاليت بدني، اجتماعي و گروهي محسوب مي شود، نوعي بازي هم به حساب مي آيد و مي تواند به حس هيجان خواهي و رقابت پذيري کودک هم پاسخ بدهد. حال اين بازي ها مي تواند جنبه جسمي داشته باشد يا به تقويت قواي فکري يا تخيل کودک کمک کند.
کاهش زماني که بچه ها جلوي کامپيوتر يا تلويزيون مي گذرانند به همت و تلاش والدين براي برنامه ريزي فعاليت ها يا بازي هايي در خارج از خانه باز مي گردد که درآنها رقابت و هيجان وجود داشته باشد. موسيقي و کارهاي هنري ديگر اگر رنگ و بوي رقابت به خود بگيرد، مي تواند به بسياري از نيازهاي هيجاني کودک و نوجوان پاسخ بدهد
اين پدرها و مادرها هستند که نمي خواهند براي فعاليت هاي رقابتي کودکان خارج از منزل برنامه ريزي کنند. والدين ترجيح مي دهند که فرزندشان را به تماشاي کارتون يا انجام بازي کامپيوتري در خانه ترغيب کنند، زيرا خودشان هم از داشتن برنامه هاي پرتحرک و همراه با فعاليت هاي جسمي طفره مي روند؛ کودک هم با تماشاي برنامه هاي خشن به هيجانات دروني اش پاسخ مي دهد.
بي جهت نيست که روان شناسان هشدار مي دهند که صرف زمان طولاني پاي تلويزيون يا کامپيوتر، فعاليت کودکان را محدود کرده و سلامت جسمي شان را به خطر مي اندازد. از سوي ديگر تلويزيون ارتباط افراد خانواده را کم کرده و روابط سازنده و لازم والدين با کودکان و نوجوانان را محدود مي کند.
برنامه ريزي براي گذراندن اوقات فراغت بايد ابتدا بر اساس علايق کودک يا نوجوانان و سپس امکانات والدين تنظيم شود. سرمايه گذاري براي تنظيم برنامه اي مفيد و مفرح در تعطيلات نوروزي براي فرزندان به تامين مالي و نيز صرف وقت از سوي والدين نياز دارد. در نظر گرفتن علايق کودک در تنظيم اوقات فراغت، پايه اي براي يادگيري مهارت هاي زندگي و خودشناسي او خواهد بود.
توجه به حس هيجان خواهي در کنار افزايش آگاهي هاي شناختي، رواني، اجتماعي و حرکتي اصلي ترين ضرورت ها در برنامه ريزي براي اوقات فراغت کودک يا نوجوان است
روان شناسان مي گويند: ومي ندارد که والدين اجازه دهند فرزندانشان از ابتدا تا پايان يک کارتون خشن را ببينند، بلکه مي توان با ايجاد سوالاتي براي تحريک حس کنجکاوي کودکان، ديدن آن را براي حدس زدن اتفاقات و تحريک حس تشخيص کودکان از شخصيت هاي مثبت و منفي کارتون به چند بخش تقسيم کرد. به اين ترتيب از تاثيرپذيري منفي کودکان، تحت تاثير شخصيت هاي اين نوع کارتون ها کاسته خواهد شد؛ به بيان ديگر والدين به کسب برداشت هاي صحيح از شخصيت هاي کارتوني توسط کودکانشان کمک مي کنند. استفاده مداوم از برنامه هاي تلويزيوني، کودک و نوجوان را به گيرنده اي بدون تفکر و بدون داد و ستد انديشه و تجزيه و تحليل مطالب تبديل مي کند. در واقع، صدا و حرکت او را جلب کرده و به سمت بي توجهي، عدم انتخاب و بي تفاوتي نسبت به آنچه عرضه مي شود، سوق مي دهد. آن گاه نسلي که بايد سازنده زندگي باشد، تماشاچي صرف صحنه ها مي شود. استفاده صحيح، مفيد و مفرح از وقت را بايد از کودکي به فرزندان آموخت.
درباره این سایت